Technikalia plus – surowe dane z rejestratora parametrów lotu

Wysokość radiowa

Wysokość radiowa mierzona względem powierzchni terenu pod samolotem. Dane przeklikane z raportu MAK.

Kurs magnetyczny

Kurs magnetyczny. Dane przeklikane z raportu MAK.

Pochylenie

(ang. pitch, ros. tangaż)

Pochylenie. Dane przeklikane z raportu MAK.

Powyższy wykres pokazuje, jak zmieniało się pochylenie dziobu samolotu względem poziomu. Wartości ujemne oznaczają, że dziób był skierowany poniżej horyzontu i samolot był ustawiony w pozycji nurkującej, a wartości dodatnie – że był powyżej horyzontu i samolot był ustawiony w pozycji wznoszącej.

Przez 10 sekund między 8:39:30 a 8:39:40 samolot miał mocno pochylony dziób, to był początek zniżania w kierunku lotniska (ten fragment lotu widoczny jest na wykresie zmian wysokości jako „fala”), potem samolot mniej więcej wyrównał i o 8:39:50 znowu zaczął pochylać dziób (w tym czasie dolatywał już do dalszej radiolatarni prowadzącej) i zniżać się w kierunku lotniska.

Ostatnia minuta.

Końcowy fragment poprzedniego wykresu, z rozciągniętą sklą czasowa. Widać, jak pochylenie zmieniało się podczas zniżania z kręgu nadlotniskowego w kierunku lotniska. Wszystkie zmiany pochylenia do 8:40:51,5 były wykonywane za pomocą pokrętła „dół–góra” na panelu autopilota.

Prędkość przyrządowa

Prędkość przyrządowa samolotu (prędkość względem powietrza). Dane przeklikane z raportu MAK. Kółka odpowiadają pomiarom odczytanym z pamięci komputera TAWS.

Przyspieszenie pionowe

Przyspieszenie pionowe. Dane przeklikane z raportu MAK i znormalizowane do 256 wartości dyskretnych.

Przyspieszenie pionowe. Ostatnia minuta.

Ten sam wykres, ale rozciągnięty w czasie.

Dane z innych źródeł

Ukształtowanie terenu (GPS oraz GES)

Poniższy wykres nie pochodzi z rejestratora parametrów lotu. Jedna z krzywych (GPS) została wykonana z danych otrzymanych za pomocą GPS-u z puszką aneroidową (ciśnieniową) podczas spacerów wzdłuż toru lotu, od dalszej radiolatarni prowadzącej do poczatku pasa startowego. Druga krzywa (GES) – z danych o ukształtowaniu powierzchni Ziemi udostępnianych przez Google Elevation Service w serwisie mapowym maps.google.com.

Ukształtowanie terenu według pomiarów GPS wzdłuż toru lotu. Na osi poziomej – odległość od poczatku pasa startowego, w metrach. Na osi pionowej – wysokość nad poziomem morza, w metrach.

Największe różnice pomiędzy pomiarami wysokości GPS-em a danymi z Google Elevation Service pojawiają się w obszarach zalesionych i tam, gdzie wysokość zmienia się bardzo szybko z odległością. Największa różnica (15 metrów) wystąpiła w najgłębszym miejscu doliny (wąwozu, jaru) na odcinku od 1850 do 2000 metrów przed początkiem pasa. Odchylenie standardowe dla całego narysowanego obszaru miedzy tymi danymi wynosi 5 metrów. Natomiast odchylenie standardowe dla odcinka od 800 do 1700 metrów od progu pasa (czyli w kluczowym odcinku w pobliżu bliższej radiolatarni prowadzącej) wynosi 1,9 metra.

Ukształtowanie terenu według pomiarów GPS wzdłuż toru lotu. Na osi poziomej – czas. Na osi pionowej – wysokość nad poziomem morza, w metrach.

Powyższy wykres powstał z poprzedniego wykresu po przeliczeniu odległości od początku pasa startowego na czas. Robiąc to, założyliśmy, że samolot poruszał się na tym odcinku zgodnie z pomiarami prędkości przyrządowej, ale uwzględniliśmy poprawkę na wpływ wiatru, tak aby we wszystkich punktach odczytanych z pamięci komputera TAWS znajdował się w odpowiednich momentach. (Technicznie rzecz biorąc, przyjęliśmy, że pomiędzy każdą kolejną parą punktów TAWS samolot leciał ze zmieniającą się prędkością, zgodną z danymi o zmianach prędkości instrumentalnej, ale do tej zmieniającej się prędkości dodaliśmy poprawkę na wpływ wiatru, inną dla każdej pary punktów TAWS, żeby w odpowiednich momentach – wynikających z pomiarów TAWS – przelatywał nad skrajnymi punktami danego odcinka).